Archiwa: II Wojna Światowa - Blog o książkach

“Słowik”-Kristin Hannah vs. “Liliowe Dziewczyny”-Martha Hall Kelly

Dość długo zabierałam się do tej recenzji ale w końcu udało mi się usiąść do komputera i złapać chwilę czasu. Pomysł chodził mi po głowie już od dawna, ponieważ obie książki były na mojej liście “Must Have”. Postanowiłam więc, że skoro obie poruszają podobną tematykę zrobię małą listę plusów i minusów każdej z nich. Którą z nich uznacie za lepszą – to pozostawiam już waszej ocenie.

Mam nadzieję, że zostaniecie ze mną do końca wpisu ponieważ na dole mała niespodzianka – KONKURS! Cierpliwości jednak – najpierw ranking!

“Słowik” – Kristin Hannah

Na książkę “Słowik” – Kristin Hannah zdecydowałam się głównie z powodu kilku przychylnych recenzji oraz..okładki! Kocham książki z lakierowanymi okładkami (moja mała słabość). Do tego, jeśli skrywają historię wojenną, to po prostu same lądują w torbie z zakupami.

Do książki (o dziwo!), podchodziłam 2 razy. Za pierwszym razem, po jakichś 30 stronach zostawiłam ją na półce. Była dla mnie dość letnia. Ani mnie nie zraziła, ani też mnie nie wciągnęła. Być może była to wina remontu mieszkania i braku “nastroju” na taką literaturę.

Wróciłam zatem do naszego bestsellera i…niestety odczułam dalszy brak chemii. Muszę przyznać, że mogła być to książka życia, jednak styl w jakim została napisana, kompletnie do mnie nie dotarł. Historia 2-óch sióstr była naprawdę dobrze dopracowana: dwa przeciwieństwa i dwie kobiety, które na inny sposób musiały radzić sobie z wojenną rzeczywistością, jednak coś w narracji “Słowika” wciąż mnie raziło. Książka pokazała, że nie ma dobrych rozwiązań i nie tylko ten walczy, kto chwyci za broń. W końcu, ilu cichych bohaterów historia nigdy nie doceniła (mam na myśli chociażby ojca Isabelle i Vianne), ile kobiet skrywało tajemnice wojny, nawet po jej zakończeniu (Vianne), a ile z nich oddałoby życie w walce z okupantem (Izabelle)?

Mimo dobrej fabuły, ciekawych charakterów i całej otoczki troszkę zbyt spowolniona akcja sprawiła, że “Słowik” nie wylądował w moim top 10. Do tej książki chyba faktycznie trzeba złapać odpowiedni nastrój. Dla mnie mocne 3,5 w skali 5. Nie zmarnujecie z nią czasu i myślę, że z pewnością odnajdzie swoich fanów.

“Liliowe Dziewczyny”-Martha Hall Kelly

W tym wypadku mam do czynienia z wielowątkową książką, która zabiera nas w kilka miejsc na raz. Ponieważ od jakiegoś czasu jestem fanką wszelkich podziękowań i posłowia na końcu książek, mogę zdradzić Wam już na samym początku, że jest to historia oparta na prawdziwych wydarzeniach i osobach. Delikatnie wpleciona fikcja literacka sprawia jedynie, że książka staje się jeszcze ciekawsza!

Wątek podzielony jest historie kilku kobiet: niemieckiej lekarki Herty z Ravensbrück, Caroline Ferriday, bywalczyni salonów, zapalonej działaczce charytatywnej oraz kobiecie współpracującej z konsulem Francjii, a także siostrom Kasi i Zuzie Kuśmierczyk z Polski.

“Liliowe dziewczyny” to 3 światy, wiele historii i tysiące motywów. To litertura kipiąca emocjami. Ja czytałam ją do końca z zapartym tchem.

Jedyne, co mogę zarzucić autorce (mimo jej sporego przygotowania do napisania książki oraz wizyty w Polsce, Niemczech i Stanach oczywiście), to wątek Polski. Czytając momenty związane z Caroline miało się wrażenie, że autorka zna każdy zakamarek miejsc, po których chodziła i bywałą jedna z bohaterek. Przeskakując jednak z akcją do Polski, czuło się, że Lublin to miasto obce, a opisy lekko spłaszczone.

Niesamowite jednak jest to, jak z pozoru różne kobiety łączy nić prowadząca przez cały świat. Kat i ofiara, motyw, zbrodnia i kara (czy aby na pewno?), oraz straszne przeżycia z obozu. Książka nie mydli oczu. Jest słodko-gorzka. Pokazuje, że niektóre rzeczy niszczą człowieka na zawsze, a niektóre mogą go wzmocnić.

Moim zdaniem strzał w 10, jeżeli chodzi o literaturę wojenną!

Podsumowanie i Konkurs!

Kochani Luvbukowicze – z czystym sumieniem mogę polecić Wam obie książki. Ja mam swój typ, jednak jestem ciekawa waszych. Dlatego do wygrania mam egzemplarz książki “Słowik”- Kristin Hannah.

Co należy zrobić aby wygrać?

Napiszcie w komentarzu na blogu pod dzisiejszym postem, dlaczego to właśnie do Was powinna zawędrować ta książka?

Być może tak jak ja, kochacie historie wojenne, a może chcecie sami przekonać się, o co tak naprawdę tyle szumu?
Na Wasze odpowiedzi czekam do 21.05.2017 do 22:00.

Wyniki podam jak tylko wybiorę zwycięzcę (zapewne między 22-28.05) więc w tym czasie zaglądajcie na bloga lub polubcie fanpage by nie przegapić swojej wygranej 😉

Ja uciekam już, bo dziś naprawdę się rozpisałam.

Całusy,

“Dziewczyny wyklęte” – Szymon Nowak. Zachowały się jak trzeba!

Do napisania tego wpisu zainspirował mnie niedzielny pogrzeb Inki – jednej z najmłodszych obrończyń honoru naszego kraju. Muszę przyznać, że pogrzeb bardzo mnie wzruszył. Dlaczego? Bo w jego dniu kończyłam czytać “Dziewczyny wyklęte” Szymona Nowaka.

“Dziewczyny wyklęte” to pozycja, koło której nie mogłam przejść obojętnie. Z całym moim zamiłowaniem do dziejów II Wojny Światowej, postanowiłam od razu sięgnąć po książkę-biografię kobiet, które walczyły za dzisiejszą, wolną Polskę. Miałam ochotę na porządny dokument, który przybliży mi historię dziewczyn, które w moim wieku ginęły od kuli lub odsiadywały długoletnie kary. Za co? Za to, że zostały sanitariuszkami lub miały kontakt z Wojskiem Polskim.

Muszę przyznać, że na samym początku spodziewałam się konkretnej, historycznej rekonstrukcji życia poszczególnych działaczek AK. Pełna nadziei otwarłam książkę i już po kilku stronach… niemiło się zaskoczyłam!

Biografie dziewczyn opisane były kwiecistym, barwnym językiem, czasami przypominającym nieudolne starania poetyckie.Opisy momentami nad wyraz, często wybijały mnie z rytmu. Historia miłości i walki często opisana była jak dobry harlequin. Fragmenty takie jak te sprawiały, że zamiast historycznej rekonstrukcji, miałam wrażenie, że autor puszcza wodze fantazji:

“[…] Nie była pewna, czy więzień kokietuje ją dla jakichś własnych korzyści, czy też naprawdę wpadła mu w oko. Jego słowa: „do widzenia”, brzmiały jak zachęta: odwiedź mnie jeszcze, tak wiele chcę ci powiedzieć…”

“[…] Przez wiele godzin tylko jedna myśl kołatała jej się w głowie: „On ma żonę…”. Zła, chyba najbardziej na samą siebie, postanowiła nie kontynuować tej znajomości, bo po co? Nic jej nie dadzą rozmowy z tym żonatym więźniem, który najprawdopodobniej i tak dostanie karę śmierci albo co najmniej długoletniego więzienia. To fakt, opowiada ciekawie o Polsce, o swojej walce, ale co jego słowa mogą zdziałać wobec ogromu sowieckiego i komunistycznego imperium zła? Przecież nie wywoła powstania antykomunistycznego tutaj, w więzieniu?”

Powiem szczerze, że w pewnych momencie odłożyłam książkę na bok. Potem jednak coś kazało mi do niej powrócić. Doszłam jednak do wniosku, że nie wystawię jej opinii, dopóki nie przeczytam jej całej – od deski do deski. Dla samego faktu. I…moje zdanie na jej temat stało się mniej okrutne. Mimo kilku faktycznie żenujących opisów, książka mnie wciągnęła. Mimo swojej fabularnej formy sprawiła, że naprawdę zaczęłam zastanawiać się nad życiem tych kobiet.

“Dziewczyny wyklęte”, mimo zbyt kwiecistych opisów, zaczęły do mnie trafiać. Wiele z tych historii sprawiło, że ciężko było mi bez wzruszenia odstawić książkę na biurko. Wczuwając się w życie niejednej z nich, śledząc ich działania kartka po kartce, nagle, bez zapowiedzi, trafiałam na zakończenie historii. Najczęściej przy pomocy kuli.

Doszłam tez do wniosku, że może właśnie te opisy, które tak bardzo mnie drażniły, sprawiły, że Inka stała się dla mnie siostrą a Danka koleżanką z sąsiedztwa. Nie były to puste, sztywne biografie ale historie życia, miłości, wyborów i cierpienia.

Mimo, że przez język literacki książka nie trafii do mojego top 10, to gorąco polecam ją wszystkim tym, którzy pragną dowiedzieć się czegoś więcej o swoim kraju.Jeśli chcecie zainspirować się kobietami, które oddały siebie ojczyźnie, to sięgnijcie po tą pozycję. Pamiętajmy, że niektóre z nich nie miały nawet 16 lat!

Drogie Polki! Poznajcie Inkę, Dankę czy Irenę i poświęćcie im te kilka wieczorów. Z ręką na sercu mówię Wam, warto je poznać….

“Wszystkie marzenia świata” – Theresa Revay. O wojnie, miłości i złamanych nadziejach.

“Wszystkie marzenia świata” – Theresy Revay to historia, która wbija w ziemię. Porusza serce, zmusza do refleksji i sprawia, że jesteśmy źli. Źli na historię, na wojnę i na to, że czytając ją, tak trudno ocenić, kto tak naprawdę zasłużył na karę, a kto na nagrodę.

Historia Kseni Fiodorowny Ossolin, głównej bohaterki książki, swój początek miała w czasie rewolucji rosyjskiej. W pierwszej części cyklu, o której pisałam w poście o “Białej Wilczycy” poznajemy młodą, zahartowaną przez emigrację dziewczynę, która zrobi wszystko by walczyć o rodzinę. Z młodszym rodzeństwem i nianią odkrywa Paryż i dzięki zrządzeniom losu staje się słynną modelką goszczącą na salonach francuskiego haute couture.

Na swojej drodze spotyka Maxa, niemieckiego fotografa, który ufnie patrzy w przyszłość i świat. Chce z niego czerpać jak najwięcej a Ksenia sprawia, że jego życie zaczyna kręcić się wokół młodej Rosjanki. Niestety, po wybuchu II Wojny Światowej losy kochanków komplikują się i gubią. Max wraca do Sary, swojej pierwszej miłości i jej umierającego ojca, Ksenia odkrywa, że jest w ciąży.

Wojna sprawia, że każde z nich podejmuje inne życie. Ona u boku francuskiego arystokraty, on w obronie ojczyzny przed nazistowskimi wpływami. Jednak nie o miłość w tej książce chodzi. A przynajmniej nie romans jako taki. Chodzi tu o skomplikowane emocje, nienawiść i tęsknotę, wybór między złem i mniejszym złem. O ochronę najbliższych i wybraniem – czy bronić siebie czy innych.

W książce “Wszystkie marzenia świata” znów spotykamy naszych bohaterów, tylko o wiele starszych. Ksenia jest matką prawie dorosłej już córki Nataszy. Max, po przebyciu ciężkiej drogi przez obozy nazistowskie, już nie jest tym samym ufnym mężczyzną. Złamany przez wojnę, szwagra nazistę, chorą siostrę i brak perspektyw traci ducha.

Co ciekawe, o ile w pierwszej części to Ksenia boi się okazywać uczuć i ucieka przed zranieniem, o tyle w drugiej części to właśnie ona ryzykuje odnalezienie ukochanego. Porywa się z emocją i sercem odsłaniając się całkowicie. Jednak Max, rozżalony jej zachowaniem z okresu wojny, odrzuca jej miłość.

Książka posiada wiele wątków, postacie spotykają się i rozstają. Czytamy o zniszczonym Berlinie i o odbudowującej się Francji. Poznajemy niezwykle ciekawe ujęcie Niemców, którzy pokutując za wojenne zbrodnie, nie mogą pogodzić się z upadkiem potęgi. Żale, tęsknota i bezradność w obliczu tragedii Holocaustu, obozów i rodzącego się komunizmu dodaje książce atmosfery strachu i smutku.

Książka sprawia, że trudno nam ocenić, kto z bohaterów jest ofiarą, kto egoistą, a kto bohaterem. Najlepszym przykładem może być spór Felixa, syna przyjaciółki i pierwszej miłości Maxa Sary, który walczy o odzyskanie odebranego przed wojną domu towarowego Lindner, oraz siostrzeńca fotografa, Axela, którego ojciec przywłaszczył sobie dom i w mniemaniu jego potomka, posiadłość należała do rodziny Niemców.

Nie zdradzę wam, czy książką, mimo wszystko skończy się happy endem, ponieważ po niej można spodziewać się naprawdę wszystkiego. Sama jestem jej ciekawa, ponieważ zostało mi jeszcze 20 stron 😉

Zmykam więc czytać i czekam na wasze opinie! 🙂

“Miłość w czasach zagłady” – wojenna (nie) miłość i tajemnica.

“Miłość w czasach zagłady” Hanni Munzer wypatrzyłam już jakiś czas temu na półkach w księgarniach. Kierowana tematyką i..wstyd się przyznać..okładką, złapałam za nią i przeczytałam kilka zdań o autorce i samej powieści.

To co najbardziej spodobało mi się w biografii autorki to fakt, że jest molem książkowym. Żadnego, patetycznego opisu “Laureatka nagrody takiej i takiej…wzorowa uczennica..”. Jedynie prosty, fajny opis osoby, która tak jak ja, kocha książki!

Po drugie, czerwony płaszcz dziewczyny na okładce sprawił, że instynktownie poczułam iż ta książka zdobędzie moje serce. To tak, jak ze szczeniaczkiem w schronisku. Patrzysz na tysiące innych ale wiesz, że to właśnie ten wróci z Tobą do domu!

Niestety, przytłoczona obowiązkową listą domowych zakupów, odłożyłam książkę z wielkim żalem i z mocnym postanowieniem “upoluje Cię na promocji”!

Na szczęście w tamtym tygodniu stuknęło mi ćwierćwiecze a moi bliscy, znając moje największe hobby, stanęli na wysokości zadania. Jednym z prezentów (od siostry) była właśnie moja wypatrzona książka!

Po hucznych urodzinach, wskoczyłam pod koc z filiżanką dobrej kawy i zabrałam się za lekturę!

Moje drogie mole książkowe, powiem szczerze…pierwsze 5 stron nie wywróciło mojego świata do góry nogami. Jak na pierwszej randce, kiedy piękny chłopiec okazuje się być niezbyt inteligentny, tak i ja, poczułam lekki zawód. Pomyślałam jednak, że warto zaszaleć chociaż na jedną noc i dać szansę tej mojej dziewczynie w czerwonym płaszczu.

Na szczęście po kolejnych 5 stronach akcja zaczęła się rozwijać! Uff..odetchnęłam więc i jakoś tak wyszło, że książkę pochłonęłam właściwie w kilka dni. Każda karta była mieszanką intrygi, miłości, namiętności oraz wspaniałego klimatu wojennego.

Wraz z głównymi bohaterami można było skakać pomiędzy wojenny Berlinem, Monachium i Niemcami. Postaci historyczne mieszały się z postaciami fikcyjnymi. Fantazja literacka została bardzo umiejętnie wplątana w historię II Wojny Światowej. Laik mógłby pomyśleć, że to książka oparta na faktach.

Szalenie wciągnął mnie klimat, w którym antysemityzm jest na porządku dziennym, a chora, nazistowska ideologia wybiórczo – jednych karze a drugich zaś nagradza. Nie mamy tutaj romansu stulecia, ani wielkiej miłości rodem z “Przeminęło z wiatrem”. Mamy twarde realia, seks, namiętność a wszystko to delikatnie przyprawione szczyptą uczuć rodzinnych.

Książka ma to do siebie, że z początku wszystko jest lekko zawoalowane, by potem uderzyć ze zdwojoną siłą. Początkowa sielanka zamienia się w horror, tajemniczy pamiętnik z rodzinnej opowieści w pełną goryczy czarę. Związek małżeński z romantycznej miłości, zmienia się w obowiązek. A namiętne noce stają się jedynie środkiem do celu.

Nie chcę zdradzać szczegółów, ale szczerze zachęcam Was do poznania historii 4 kobiet z rodziny Melpran: Elisabeth Malpran – śpiewaczki, która dla własnych dzieci była w stanie wyjść za SS-mana, jej córki Debory, która z szaleńczym zapałem pomagała wykraść niemieckie akta oraz Felicity i jej matki, którym przyjdzie zmierzyć się z nieznaną przeszłością i własnymi uczuciami.

Biegnijcie po tą książkę do najbliższej księgarni! Takich pisarzy warto wspierać 😉

“Biała wilczyca”, czyli jak kocha się w czasie wojny.

Od pewnego czasu dość mocno zasiedziałam się na półce z literaturą wojenną. Skakałam sobie pomiędzy książkami fabularnymi a historycznymi, od literatury ciężkiej i bardzo profesjonalnej po romanse osadzone w realiach wojennych, jednak wciąż nie trafiłam na książkę, która tak mocno przykułaby moją uwagę jak “Biała Wilczyca” Theresy Revay.

Miałam za sobą już dwie książki Pam Jenoff “Dziewczyna Komendanta” oraz “Żona Dyplomaty”, skuszona wizją kobiety walczącej, jednak moje rozczarowanie było naprawdę spore. Obie książki zalatywały mi romansami pokroju Danielle Steel ( z całym szacunkiem dla obu autorek) i mimo, że wojenna sceneria dodawała lekkiego dreszczyku i przełamywała mdłą historię, to jednak obu pozycji nie uratowała. Książki były warte przeczytania, jednak uważam je za pozycje, które lekko się czyta i szybko zapomina.

Niezrażona jednak wcześniejszymi niepowodzeniami postanowiłam dać jeszcze jedną szansę gatunkowi wojennemu z historią miłosną w roli głównej. Postawiłam właśnie na “Białą Wilczycę”. Pomyślałam, że ta książka przeważy szale. Jeżeli znów po 15 stronach okaże się romansem godnym literatury do tramwaju, porzucę pomysł szukania perełki w stosie tandetnych harlequin`ów.

I w końcu, z całą odpowiedzialnością mogę powiedzieć….znalazłam to, czego szukałam! Drodzy miłośnicy książek, to lektura, która wciąga od pierwszych stron aż do ostatniej. Główna bohaterka, Ksenia, tytułowa “biała wilczyca” to kobieta z charakterem. Lekko zadufana, wyniosła ale i niezłomna. Jakże miło było czytać o bohaterce, która w końcu ma jaja!

Nie mniej pozytywnym zaskoczeniem był ukochany Kseni, Max. Zakochany mężczyzna, potrafiący walczyć o związek, jednak posiadający również ogromną dumę, chęć walki z nazizmem w swoim własnym kraju a wszystko to pod przykrywką fotografa artysty.

Postacie, zbudowane przez Therese Revay posiadały niesamowicie dopracowane profile psychologiczne. Bohaterowie, tak jak ich zwariowany, wojenno-rewolucyjny świat, zmieniali się, dojrzewali i sprawiali, że każda kartka mogła zmienić bieg historii całej książki.

Chociaż z początku historia miłosna Niemca i Rosjanki wydawała się być kolejnym prostym romansikiem, już na samym początku zmieniła się w historię, która przez upór Kseni i dumę Maxa mogła stać się tragiczną. Słodko gorzkie spotkania i rozstania, urok upadłej arystokracji, wkradające się idee nazizmu oraz otoczka pięknego Paryża i ogarniętego wojennym szaleństwem Berlina sprawia, że książka potrafiła zaskoczyć.

W jednym momencie czytamy o spotkaniu dwojga ludzi w mieście zakochanych w czasie pięknego, letniego wieczoru by za chwilę spotkać ich o kilka lat starszych, w otoczeniu biedy i ludzkiej krzywdy. Książka gwarantuje kalejdoskop odczuć i witraż emocji.

Dzięki pobocznym wątkom, książka staje się rozbudowaną historią, w którą zaplątane jest wiele charakterów i idei. Oprócz losów głównych bohaterów poznajemy także historię siostry Maxa, która wyszła za mąż za zagorzałego nazistę oraz postać Sary Lindner, która w tej książce została moją faworytką. Wspaniale pokazany świat żydowskiej projektantki i kobiety sukcesu, która na wskutek rozporządzeń antysemickich, na oczach czytelnika zaczyna tracić grunt pod nogami. Z silnej i mądrej bizneswomen staje się zalęknioną i zaszczutą osobą drugiej kategorii.

Nie chcę zdradzać Wam zakończenia, ponieważ szczerze mam nadzieję, że sami sięgnięcie po ten tytuł. Powiem natomiast jedno: “Biała wilczyca” sprawia, że po przeczytaniu ostatniej kartki jeszcze długo będziecie myśleć o losach bohaterów.

Looking for something?

Blog o książkach

Blog o książkach

Tag Archives:
II Wojna Światowa

“Słowik”-Kristin Hannah vs. “Liliowe Dziewczyny”-Martha Hall Kelly

“Słowik” – Kristin Hannah

“Liliowe Dziewczyny”-Martha Hall Kelly

Podsumowanie i Konkurs!

“Dziewczyny wyklęte” – Szymon Nowak. Zachowały się jak trzeba!

“Wszystkie marzenia świata” – Theresa Revay. O wojnie, miłości i złamanych nadziejach.

“Miłość w czasach zagłady” – wojenna (nie) miłość i tajemnica.

“Biała wilczyca”, czyli jak kocha się w czasie wojny.

Cytat tygodnia:

Looking for something?

Tag Archives:II Wojna Światowa

“Słowik” – Kristin Hannah

“Liliowe Dziewczyny”-Martha Hall Kelly

Podsumowanie i Konkurs!

Cytat tygodnia:

Tagi

Tag Archives:
II Wojna Światowa